cichooo :>
a misz masz
PÓŁDZIOBEK KARŁOWATY - żyworódka inna niż wszystkie (Dermogenys pusillus)WYSTĘPOWANIE W NATURZE, CECHY MORFOLOGICZNE I USPOSOBIENIEW naturze półdziobki karłowate spotykane są w wodach słodkich i słonawych Azji południowo-wschodniej (tajladia, Malezja, Indonezja). Potrafią tam się przystosować się do niemal każdych warunków środowiskowych i spotykane są w wielu typach wód o skrajnie różnej czystości (od krystalicznych potoków po zamulone stawy i kanały miejskie). Cialo póldziobka jest silnie wydłużone podobnie jak i nieruchoma dolna szczęka. Szczęka górna jest znacznie krótsza, ruchoma i bardzo giętka, co ułatwia rybie sprawne zdobywanie pokarmu. Pletwy grzbietowa i ogonowa znajdują się w tylnej części ciała, co podobnie jak u naszego rodzimego szczupaka
(Esox lucius) umożliwia wykonywanie blyskawicznych ruchow w celu pochwycenia ofiary, póldziobki bowiem, jesli tylko mają kutemu okazję, zapamietale poluja na owady i małe rybki (głównie narybek). Samce sa nieco mniejsze (5-6 cm) od samic (7cm), szczuplejsze w partii brzusznej i mają czerwoną plamkę na płetwie grzbietowej. Samce wykazują ponadto dość silny terytorializm i zaczepność wobec rywali. Walki między nimi są niekiedy zaciekłe, choć przeważnie niegroźne. Właśnie stąd wzięła się potoczna angielska nazwa tego gatunku -
Wrestling ( =zapasy)
Halfbeak (=półdziobek). W akwarium póldziobki zamieszkuja warstwę przypowierzchniową. Są to doskonali skoczkowie, dlatego zbiornik powinien być zawsze szczelnie przykryty. Ryby tego gatunku czesto wykazują znaczna płochliwość. Przestraszone moga w panice powaznie się zranić lub nawet zabić, uderzając o szyby akwarium. Najczęstczemu uszkodzeniu (złamaniu) ulega własnie wspomniana dolna szczęka, która co prawda zrasta się dość szybko, ale często pod mniejszym lub większym kątem, co niekiedy doprowadza do jej poważnych deformacji, utrudniających zdobywanie pokarmu, a czasem wręcz nieumożliwiających dalsze życie.
PIĘLĘGNACJA I ZYWIENIEIdealne do chowu i hodowli półdziobków sa zbiorniki długie i płytkie. Niektórzy hodowcy zalecają aby boki i tył były oklejone tapetą (o raczej ciemnuch barwach) lub czarnym papierem, co zapobiega uderzaniu o szybę i łamaniu szczęki dolnej. Inni montuja od wewnątrz rozmaite tła. Ze względu na specyficzny behawior, delikantość, a także wygląd zewnętrzny najlepiej, moim zdaniem, trzymać półdziobki w jednogatunkowych akwariach,. Dopuszcza się wszakże obecność niektórych spokojnych gatunków dennych, np. kirysów, zbrojników czy piskorków, które zajmując skrajnie odmienną strefę w zbiorniku, będą doskonale go wypełniać i dobrze komponować. Także inne łagodne gatunki pływające w środkowej warstwie wody nie powinny kolidować z półdziobkami, choć mogą zostac przez nie pożarte, jeśli będą zbyt małe. Zbiornik powinien być ustawiony w takim miejscu, które zapewniałoby co najmniej kilkugodzinną operacje promieni słonecznych. Jest to ważne z uwagi na fakt, iż półdziobki chronicznmie w niewoli cierpią na brak witaminy D, której synteza odbywa się w ogranizmie pod wpływem promieni słonecznych. W naturze, z racji zamieszkiwania strefy przypowierzchniowej ryby te w ciągu dnia wystawione są na ich stale działanie, natomiast w warunkach sztucznych często jest to wręcz niemożliwe i doprowadza do wystapienia niedoborow tej witaminy. Ponad polowa powierzchni wody powinna byc przykryta przez roślinność pływającą. Umozliwia ona m.in. schronienie się narybkowi w przypadkum gdyby do porodu doszło w ajwarium ogólnym, a także słabszym samcom, które przegrały potyczki z silniejszymi. Wedlug naszych upodobań obsadzamy roślinnością dno akwarium, przy czym najlepiej chyba przezentują się w tym wypadku rozmaite gatunki zwartek i żabienic. Optymalna temperatura wody to 26-27C, choć odpowiednio przywyczajone półdziobki dobrze znoszą również cieplotę niższa o kilka stopni. Najepiej tolerowany odczyn to obojętny lub lekko zasadowy (pH 7,0-7,4). Twardość wody w zasadzie nie ma znaczenia. Podmiany wody sa wskazane, ale nie częsciej niż raz w tygodniu (10-15%). Póldziobki są wrażliwe na nagłe zmiany pH, dlatego tez dolewana woda musi być pod wzgledem odczynu idetyczna z tą w akwarium. Wskazany jest dodatek soli kuchennej niejodowanej w ilości 1 łyżeczki od herbaty na 10l. wody. Hodowcy amerykańscy stosują jeszcze wieksze zasolenie, dodając nawet 3 łyżeczki NaCI na 10l, Wtedy mogą się pojawić klopoty z niektórymi gatunkami roślin, dla których takie zasolenie będzie zdecydowanie zbyt wysokie. Inni akwaryści dementują powyższe zalecenia i z powodzeniem chowają i rożmnażają póldziobki w wodzie bez dodatku soli kuchennej. Najwyraźniej ryba ta w rzeczywiście dobrze radzi sobie w wielu różnych środowiskach. Żywienie dorosłych osobników powinno byc oparte na pokarm zywych, jakkolwiek równiez też gotowe (np. dobre karmy platkowe) są chętnie zjadane. Za najbardziej przez półdziobki preferowane wuznać nalezy owocowe muszki, larwy i postacie dorosłe komarów, szklarki, artemię, mszyce itp. Hodowcy amerykańścy zwracają uwagę, iż pokarmem który podwyższa zdolności reprodykcyjne ryb sa mrówki (ale uwaga, bo w Polsce niektore gatunki tych owadow sa pod ścisłą ochroną!). Urozmaicone żywienie na niebagatelny wpływ na zdrowie samicy i jej zachowanie w stosunku do potomstwa. Przede wszystkim stosując pełnowartościowe i najwyższej jakości karmy, w znacznym stopniu zostaje żażegnane ryzyko poronień, które u tego i pokrewnych gatunków zdarzają się nader czesto. Ponadto samica wykazuje znacznie mniejsze przejawy kanibalizmu w stosunku do swego poromstwa, gdy jest stale karmiona pokarmem. Półdziobki powinno się wyławiać za pokocą szklanych fajek lub płytkich miseczek (w czasie przenoszenia oslonietych od góry siatka), gdyż w tradycyjnej siatce delikanta szczeka dolna moglaby łatwo uleć uszkodzeniu.
ROZRÓD - ŻYWORÓDKA Z GÓRNEJ PÓŁKIpółdziobki sa żyworodne. Samiec za pomocą narządu kopulacyjnego - andropodium - wprowadza nasienie do dróg rodnych samicy. Ciąża trwa przeciętnie 5-7 tyg. Po tym czasie samica rodzi 10-30 młodych (najczęsciej kilkanaście sztuk). Jednakże w przeciwieństwie do wielu innych gatunków żyworódek hodowla półdziobków wcale nie nalezy do łatwych, czestym problemem występującym w ich rozrodzie sa bowiem zdarzające się nagminnie poronienia. Dlatego też cieżarną samicę nalezy przenosić do kotnika zaraz po zauważeniu u niej pierwszy oznak kotności. Dużym błędem jest jej przenoszenie jej w ostatniej fazie , gdyż z powodu stresu wiele samic reaguje poronieniami, co objawia się wydalaniem jeszcze niedorozwiniętych i niezdolnych do samodzielnego życia plodów (choć znajdujących się już w koncowym stanium rozwoju). Inną przyczyną wydalania całkowicie lub częściowo martwych płodów jest brak w diecie określonych witamin, zwłaszza witaminy D. Dlatego też samice hodowlane muszą mieć bezwzględnie zapewniony stały dostęp do promieni słonecznych. Absolutnie nieprzytadne w hodowli tego gatunku sa koszyczki porodowe szeroko stosowane przy rozmnażaniu wielu gatunków ryb żyworodnych, samice często bowiem łamią sobie w nich dolna szczękę, a ponadto stres związany z organiczeniem powierzchni zywiowej jest tak duży, że wywołuje poronienie. Samicę znajdującą soę we wczesnej fazie ciąży najlepiej przenieść do obszernego (długiego i szerokiego) kotnika z niskim poziomem wody (do 10 cm) i powierzchnia zapelnioną (najlepiej po bokach) pływającą roślinnością (rzęsa drobna, wgłebka, paprocie, pęki wywłócznika, moczarki itp.) W zasadzie najlepsze sa zbiorniki w których zazwyczaj hoduje się żółwie wodne, tj. kwadraty o bokach 30-40 cm, a także duze plastikowe miski przykryte plastikową siatką o drobnych oczkach lub zwykłą ściereczką. Woda powinna mieć temp. 28C a optymalny jej odczyn 7,2. Dodatek jednej płaskiej łyżeczki soli kuchennej na każde 10 l. wody jest wskazany. Po wykocie samice ostrożnie przenosimy do akwarium macierczystego, gdyż pozostawiona może w krótkim czasie pożreć mlode. Po odbyciu kilku porodów z rzędu niektóre samice (nie jest to regułą) przechodzą w stan pewnego wyciszenia płciowego, który może trwać nawet kilka miesięcy. W tym czasie nie rodzą one młodych. Wielu hodowców którzy regularnie rozmnażają półdziobki stanowczo zaprzecza doniesieniom z literatury, jakoby w drugim miocie rodziły tylko martwe młode, a w kolejnych odsetek zamarych zarodkow stale wzrastał. Kluczem do sukcesu w pomyślnym rozmnażaniu tego gatunku jest bez watpienia właściwa pielęgnacja i żywienie.
WYCHÓW NARYBKUNarybek jest spory, mierzy bowiem nieco poniżej 1 cm dł.. poczatkowo jego karmienie wcale nie jest łatwe, gdyż przyjmuje tylko pokarm blisko powierzchni wody. Dlatego też , aby ulatwić rybkom jego pobieranie, odchowuje się je przy niskim poziomie wody (7-9cm). Młode najlepiej karmić naupliusami artemii. Mozna także podować artemię mrożoną (ryby często biorą ją prosto z np. pęsety). Po kilku dniach jedza już drobny zooplakton oraz łapczywie rzucają soę na muszki owocowe i mszyce. Wysokiej jakości płatkowe pokarmy firmowe, unoszące się na powierzchni wody także sa chętnie przyjmowane. W literaturze znalazłem opis czeskiego hodowcy, który karmił młode granulatem dla narybku pstrąga, twierdząc, że to była jedyna sucha karma, która półdziobki pobieraly.
