Tarło gurami mozaikowych

Z Akwarystyka wiki
Wersja Przemek (dyskusja | edycje) z dnia 23:51, 25 lip 2009

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Rozmnażanie Gurami mozaikowych (Trichogaster leerii)

Praca na V Konkurs akwarium.net.pl
Autor: Zybi


Opis gatunku

Ryba nadająca się do akwarium towarzyskiego, naturalnie występująca w wodach Indii, Tajlandii, Półwyspu Malajskiego, Sumatry i Borneo. Wody te są ubogie w tlen, płytkie i często zamulone. Ewolucja ukierunkowana środowiskiem spowodowała wykształcenie specjalnego narządu oddechowego, tzw. labiryntu. Labirynt umieszczony jest pod pokrywami skrzelowymi, co umożliwia im oddychanie tlenem atmosferycznym. Zwykle dorasta do 12 cm, jednak odnotowano większe okazy w swoim naturalnym środowisku. Ciało gurami jest silnie bocznie spłaszczone, głowa mała, otwór gębowy górny. Wzdłuż boku ciała, od pyska poprzez oko i dalej wzdłuż tułowia ciągnie się czarny pas. Na jego przedłużeniu, u nasady płetwy ogonowej, znajduje się czarna plamka. Tułów i płetwy nieparzyste pokryte są mozaiką jasnych, połyskujących perłowo plamek. Kształt płetwy ogonowej jest wykrojony. Płetwa grzbietowa i odbytowa składają się z promieni. Promienie na tych płetwach są w przedniej części twarde, a później przechodzą w miękkie i bardziej wydłużone. Łatwo jest uszkodzić promienie miękkie podczas przenoszenia osobników lub nawet mogą być one oskubane w czasie potyczek z innymi rybami (samce tego samego gatunku). Płetwa grzbietowa u samca jest dłuższa niż u samicy i sięga w tył poza nasadę płetwy ogonowej. Ta cecha płetwy grzbietowej stanowi najbardziej widoczny aspekt dymorfizmu płciowego. W czasie godowym podgardle, brzuch i przednia część płetwy odbytowej są pomarańczowe. Płetwy brzuszne pełnią rolę zmysłu smaku, są przekształcone w wąsy na których są rozmieszczone receptory.

Skład chemiczny wody: miękka lub średnio twarda, lekko kwaśna (pH od 6,5-8); stara, nieznacznie odświeżana; o temperaturze 24 - 28oC. Gurami żywi się pokarmem żywym, roślinnym i suchym. Ryba pierwszy raz do Europy sprowadzona w 1933 roku.

Rozmnożenie

Do tarła gurami mozaikowego doszło w akwarium ogólnym. Zbiornik jest 300-tu litrowy, przykryty z oświetleniem 2x36W. Podłoże na bazie ziemi ogrodowej. Gęsto obrośnięty roślinnością z miejscem do swobodnego pływania dla ryb. Występują też rośliny, które rosną na powierzchni, co ułatwia budowę gniazda dla samca gurami mozaikowego. Podawany jest CO2 (swoje wykonanie tzw. „bimbrownia”).

Skład chemiczny wody: temperatura: 26,5°C, pH: 7,1 gH: 11,6`n kH: 14,3`n NO3: 22,8 mg/l CO2: 38 mg CO2/litr wody

Na początku samiec przybrał szatę godową i zaczął budować gniazdo w jednym z rogów akwarium (zdj. 1).

Zdj. 1 Budowa gniazda przez samca

Gniazdo zbudowane było z bąbelków powietrza i śluzu ryby co zapewniało w mirę stałą konstrukcję. Bąbelki powietrza w ojczystych, ubogich w tlen wodach są konieczne, aby ikra nie ginęła z braku tlenu. Sposób budowy gniazda polegał na nabieraniu powietrza atmosferycznego przez samca i wypuszczaniu bąbelków w wcześniej wybranym miejscu. Cykl był ciągle powtarzany. Nawet przy półmroku (światło lampki nocnej) nie zmieniało częstotliwości wykonywania cyklu budowy gniazda. Budowa gniazda trwała trzy dni. Na początku było bardzo rozległe (średnica 12-14cm, zdj. 2).

Zdj. 2 Budowa gniazda dzień drugi

Drugiego dnia zauważyłem też próby odbycia tarła (zdj. 3)

Zdj. 3 Próba odbycia tarła

Trzeciego dnia gniazdo było bardziej skupione. Gdy samiec uznał gniazdo za skończone, zaczął przyjmować postawę nastroszoną. Rozwarcie płetw samca działało na samicę jak zaproszenie do gniazda. Przed udanym tarłem było wiele zaproszeń odrzuconych przez samicę, spowodowanych niegotowością do tarła lub spłoszeniem się ryb. Zaproszenie samca (zdj. 4) polega na podpłynięciu do samicy, nastroszeniu się i gdy ona zaczyna płynąć w jego kierunku, samiec odpływa w stronę wcześniej zbudowanego gniazda. Ustawia się pod gniazdem, prostopadle przed samicą, przyjmując postawę imponującą - w tym momencie samica skubie jego nasadę płetwy grzbietowej (zdj. 5).

Zdj. 4 Zaproszenie przez samca samicy do gniazda
Zdj. 5 Rytuał skubania powodujący przejście do tarła i potwierdzający gotowość samicy

Skubanie przez samicę samca powoduje przejście do rytuału godowego. Wtedy samiec obejmuje swoim ciałem samicę, ustawiając się pod nią i wyginając ciało w kształt litery U (zdj. 6).

a)
b)

[[Plik: Gurami_mozaikowy_traloUstawienie2.JPG|thumb|center|300px|c) ]]

d)
e)

Zdj. 6(a, b, c, d, e) Ustawienie się dobranej pary pod gniazdem.

Obraca się z samicą za pomocą płetw piersiowych tak, aby samica była odwrócona do góry brzuchem pod gniazdem (zdj. 7).

a)
b)
c)
d)

[[Plik: Gurami_mozaikowy_tarloOdwracanie5.JPG|thumb|center|300px|e) ]] Zdj. 7 (a, b, c, d, e) Obrócenie samicy brzuchem do gniazda

Po odwróceniu samicy samiec ją ściska. Następuje wytrysk mlecza i wydzielenie kilkudziesięciu ziaren ikry (zdj. 8).

a)
b)

Zdj. 8(a, b) Wytrysk ikry i mleczu.

Ikra jest w tym momencie białawo-żółtawa. W momencie, gdy ikra zostanie wypuszczona, samiec puszcza samicę (zdj. 9) i zbiera jajeczka, które znalazły się poza gniazdem chwytając je pyszczkiem i przenosząc do gniazda (zdj. 10). Większość ikry trafia od razu do gniazda, ponieważ jest lżejsza od wody i unosi się (zdj. 11).

Zdj. 9 Wypuszczenie samicy z uścisku
Zdj. 10 Zbieranie ikry przez samca
Zdj. 11 Wznoszenie się ikry do gniazda

W tym samym czasie samiec przegania samicę z tymczasowego rewiru. Dopiero gdy ikra znajdzie się w gnieździe samiec przybiera postawę imponującą i wabi samicę do następnego aktu tarła. Po zakończeniu tarła samica jest odganiana od gniazda. Po tarle samiec objął opiekę nad gniazdem (zdj. 12). Ciągle poprawiał gniazdo poprzez dodawanie nowych bąbelków otoczonych śluzem. W czasie, od kiedy ikra znalazła się w gnieździe, samiec stał się agresywny w stosunku do innych mieszkańców akwarium. Każda ryba, która zbliżyła się na odległość15-20 cm od gniazda, została przegoniona.

a)
b)
c)
d)

Zdj. 12(a, b, c, d) Samiec opiekujący się gniazdem.

Średnica gniazda zmniejszyła się do 8 cm (zdj. 13), a wzrosła wysokość do 0,5cm. Zmiana rozmiarów gniazda została spowodowana ciągłymi poprawkami nanoszonymi przez samca w czasie inkubacji ikry. Samiec poprawiając gniazdo dodawał bąbelki w jego centrum (zmiana wysokości i szerokości), zarazem też przenosząc ikrę w sam środek gniazda. Samiec remontując gniazdo oprócz tworzenia zajmował się ikrą, biorąc ją do pyszczka i wypluwając z powrotem, dzięki czemu ziarenka zostawały otoczone przez świeże, natlenione powietrze.


Zdj. 13 Gniazdo wypełnione ikrą

Z rana pierwszego dnia po tarle kolor ikry zmienił się na lekko szarawy. Szarość była spowodowana rozwijaniem się zarodka. Opieka samca nie ustawała, nadal dopuszczał nowe bąbelki i troszczył się o ikrę. Ikra gurami mozaikowego dojrzewa bardzo szybko (zdj. 14). Już po południu z ikry powstały larwy, które zaczynały się poruszać (zdj. 15).

[[Plik:|thumb|center|300px|a) ]] [[Plik:|thumb|center|300px|d) ]] [[Plik:|thumb|center|300px|d) ]] [[Plik:|thumb|center|300px|d) ]] [[Plik:|thumb|center|300px|d) ]] [[Plik:|thumb|center|300px|d) ]] <accesscontrol>Administrators</accesscontrol>

Osobiste
technika